ဟုတ်ပြီ ။
“ ပြဿနာ ဖြစ်တိုင်း မကျေနပ်တဲ့ သူ က ခဲ သေး သေးလေးနဲ့ ပစ်ပေါက်ကြေး ”
သိပ် ကောင်းတဲ့ အကြံအစည် ပါ ပဲ ။
ပြဿနာ ဖြစ် လာရင် မှားတဲ့ သူ ကို မှန်တဲ့ သူ က ခဲ သေးသေးလေး နဲ့ ပစ်ပေါက်ပြီး အပြစ် ပေးကြ တယ်ပေါ့ ။ ခဲ သေးသေးလေး ဆို တော့ နာကျင်မှု က လည်း နည်း တယ် ။ ပစ်ပေါက် လိုက် ရသူ အတွက် ကတော့ စိတ် ကျေနပ်စရာပေါ့ ။
ကောင်လေး က တော့ ပြဿနာ ဖြစ်တိုင်း သူ မကျေနပ်တိုင်း ကောင်မလေး ကို ခဲလုံးလေး နဲ့ ပစ် ပေါက်လေ့ ရှိတယ် ။ ကောင်မလေး က အဲလို မဟုတ်ဘူးဗျ ။ သူ ကောင်လေး ကို မကျေနပ်တိုင်း ခဲ တစ်လုံး ကောက်တယ် ။ မကျေနပ် ကြည့် နဲ့ ကြည့်တယ် ။ ဒါပေမဲ့ ကောက်ထား တဲ့ ခဲလုံး နဲ့ ကောင်လေး ကို ဘယ်တော့ မှ ပစ်ပေါက်ခြင်း မရှိ ဘူးဗျ ။
“ ဘာလို့ မပစ်တာလဲ ”
မေးတော့ ။
“ ငါ က နင့် ကို ပို ချစ်တာလေ ၊ ဒါကြောင့် မပစ် ရက်တာ ”
ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျေနပ် ကြရတာပေါ့ ။
ကောင်လေး က တော့ အချိုး မပြောင်းဘူး ။ ပြဿနာ တစ်ခု ဖြစ်တိုင်း ခဲလုံးလေး နဲ့ ပေါက်ပြီး အပြစ် ပေးမြဲ ပါ ပဲ ။ ဒီလိုနဲ့ တစ်နေ့ ကျ တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ကြား မှာ ဘယ်လို မှ ဖြေရှင်းလို့ မရ တဲ့ ပြဿနာ တစ်ခု ဖြစ်တယ် ။ အဲဒီတော့မှ ကောင်မလေး က
“ ဒီ တစ်ခါတော့ ငါ နင့် ကို ကျောက်ခဲ နဲ့ မပစ်ရဘဲ မကျေနပ်နိုင်ဘူး ၊ လာ ငါ့ အိမ် ကို လိုက်ခဲ့ ”
ဆိုပြီး သူမ အိမ် ကို ခေါ်တယ် ။ ကောင်လေး က လည်း လိုက်သွားတယ် ။ သူမ ရဲ့အိမ် ကို ရောက်တဲ့ အခါ ထူးဆန်းတဲ့ မြင်ကွင်း ကို မြင်ရတယ် ။ သူမ ရဲ့ အိမ်ရှေ့ မှာ ကြီးမားလှတဲ့ ကျောက်ပုံကြီး ၊ ကောင်လေး က လန့်သွားတယ် ။
“ ဟင် ဒါ ဘာကြီးလဲ ”
ဆိုတော့
ကောင်မလေး က
“ ဒါ နင် နဲ့ ငါ ပြဿနာ ဖြစ်တိုင်း ငါ မပစ်ခဲ့တဲ့ ကျောက်ခဲတွေ စု ထားတာ ”
“ အိုးမိုင်ဂေါ့ ”
ဒီ ကျောက်ပုံကြီး က လူတစ်ယောက် ကို သေစေ နိုင်တဲ့ ပမာဏ ရှိနေပါတယ် ။ ဒီ ကျောက်ခဲ ပုံ နဲ့ သာ ပစ် ရင် လူ တစ်ယောက် ဟာ သေဆုံး ရုံ မက မြေ ဖို့ ဘို့ အတွက် အပြင် မှတ်တိုင် ထူ ဖို့ လမ်းခင်း ဖို့ အတွက်ပါ ပို နေပါသေးတယ် ။
ဒီလိုပါပဲ ။
သူစိမ်း နှစ်ယောက် ပေါင်းသင်းကြရ တဲ့ အချစ်ရေး မှာ ပြဿနာ အနည်း နဲ့ အများ ဆို တာတော့ ရှိ ကြမှာပါပဲ ။ ဒါကိုမှ ပြဿနာ တစ်ခု ကို ချက်ချင်း မဖြေရှင်းဘဲ အားလုံး တအုံနွေးနွေး နဲ့ စု ထားရင် ကိုယ့် ရင် ထဲ လူသေနိုင်လောက်တဲ့ ပမာဏ ရောက်ရှိ နေမှာ ဖြစ်ပါတယ် ။ ခုန ကျောက်ခဲပုံ ကြီး လိုပေါ့ ။
ကျွန်တော်တို့ လူမျိုး ဆီ မှာ ရှိတတ်တဲ့ ပြဿနာ တွေကို ပြော ပြပါ့မယ် ။ တစ်ယောက် ကို တစ် ယောက် အရမ်း ချစ်ကြပေမဲ့ ရေရှည် တည်မြဲ အောင် ဘယ်လို လုပ်ရမှန်း မသိကြပါဘူး ။ ပြဿနာ တိုင်း ကို ချက်ချင်း ဖြေရှင်း ဖို့ ဆိုတာ အခု ရောက်နေတဲ့ နေရာ မှာ တင် ဖြေရှင်း ရတာ မျိုး မဟုတ်ပါဘူး ။ တချို့ကတော့ ထစ်ခနဲ ရှိ လူ ကြား မရှောင် သူကြား မရှောင် အော်ကြီး ဟစ်ကျယ် ထ ဖြစ် ကြတာမျိုး ရှိပါ တယ် ။ ဒါဟာ လည်း မှန်ကန်တဲ့ ပြဿနာ ဖြေ ရှင်းနည်း တော့ မဟုတ်ပါဘူး ။ ပြဿနာ ဆိုတာ ပတ်ဝန်းကျင် က ပါ ပါ နိုင်တဲ့ အတွက် ပတ်ဝန်းကျင် က ကြားလို့ မသင့်တော် တာတွေ ပါ လာ နိုင်တဲ့ အတွက် နှစ်ယောက် တည်း ရှိတဲ့ အချိန် ကျ မှ ဖြေရှင်းသင့်ပါတယ် ။ တစ်ခါတလေ သူငယ်ချင်း ရှေ့ ဖြေရှင်း မိလို့ သူငယ်ချင်းတွေ ပါ ဒီ ထဲ ပါ လာ တာမျိုး ။ များသော အားဖြင့် တော့ မိဘများ ရှေ့ ဖြေရှင်း မိ လို့ မိဘ တွေ နဲ့ပါ ရောပြီး ပြဿနာ ပို ဖြစ်တာမျိုး အများ ကြီး ပါ ။
အကြံပေး ပါ ရစေ ။ ကိုယ့် ပြဿနာ ကို မိဘများ ရှေ့ ဘယ်တော့မှ မဖြေရှင်းပါ နဲ့ ။
ဒီလောက်ပါပဲ ။
ကျွန်တော်တို့ လူမျိုးတွေ ဟာ ဆွေမျိုး ကို မင် ကြပါတယ် ။ အပေါင်းအသင်း ကို ခင် တတ်ကြပါတယ် ။ ဒါဟာလည်း ရိုးရာ အစဉ်အလာ တစ်ခု လိုပါပဲ ။
ကျွန်တော်တို့ လူမျိုးတွေ ဟာ တစ်ယောက် တည်း နေတာ အင်မတန် ရှား ပါတယ် ။
တချို့ နိုင်ငံတွေ မှာ အသက် ဆယ့်ရှစ်နှစ် ကျော် ရင် မိဘ အိမ် က စွန့်ခွာ ပေးရပါတယ် ။ မိဘ ကို ဘယ်လောက် ချစ်ချစ် ကပ် နေခွင့် မရပါဘူး ။ အသက် သုံးဆယ် ကျော် ထိ မိဘ အိမ် မှာ ပဲ ဆက် နေရင် မိဘ က သားသမီး ကို တရား ပြန် စွဲ တတ်ပါတယ် ။
“ ဒီ အရွယ်ကြီး ထိ ကိုယ်ပိုင် ဘဝ မထူထောင် ၊ မိဘ ဘဝ ထဲမှာပဲ ကပ် နေလို့ပါတဲ့ ”
ကျွန်တော်တို့ ဆီ မှာ တော့ ဘယ် အရွယ် ထိ ဖြစ်ဖြစ် မိဘ အိမ် မှာ နေလေ့ ရှိပါတယ် ။ အသက် ဆယ့်ရှစ်နှစ် မပြောနဲ့ ၊ အိမ်ထောင် ကျ ပြီး ကလေးတွေ ရ ပြီး တာ တောင် မိဘ အိမ်မှာ ပဲ ကပ် နေတဲ့ သူ တွေ လည်း အများကြီး ပါ ။ တချို့ ကလေးတွေ ကျ တစ်မျိုး ။
“ နင်တို့ ဒီ အရွယ် ထိ မိဘ လုပ်စာ ထိုင် စား နေဦးမှာလား ”
တစ်ခွန်း ငေါက် လိုက်တာ နဲ့ ကလေးတွေ က လိမ္မာတယ် ။